متافیزیک نیچه

متافیزیک، حقیقت موجود چونان چنین چیزی در کل است، متافیزیک سوبژکتیویته لا بشرط و تمامیت یافته به ذات خویش می اندیشد، بی آنکه آن را بر زبان آورد، یعنی ذات حقیقت را، چونان یک مشروعیت.
“اراده معطوف به قدرت”، “نیست انگاری”، “بازگشت جاویدان همان”، “ابر بشر” و “مشروعیت”، پنج کلام بنیادین متافیزیک نیچه اند.
تفسیر حاضر در مورد متافیزیک نیچه، باید از این رو تازه به یکباره تلاش کند تا با توجه به تجربه بنیادینی که تفکر نیچه به مثابه متافیزیک داشته، یعنی با اعمال راه های بنیادین تاریخ و تقدیر متافیزیک به تعمق برخیزد.
این تلاش در جهت تفسیر متافیزیک نیچه، بنابراین به مقصدی نزدیک و به دورترین هدف می رسد؛ البته آن هدفی که مقدور تفکر باشد.