این اثر به عنوان کتاب درسی دانشگاه بر اساس ضوابط معاونت پژوهشی دانشگاه معارف اسلامی و برای دو واحد درس «انسان در اسلام» به نگارش درآمده است.
«انسان شناسی اسلامی» می کوشد با استناد به منابع اصیل دینی؛ یعنی قرآن و احادیث معصومان(ع) مبانی این حوزه را تبیین کند و در این مسیر از آرا و سخنان مفسران قرآن و شارحان احادیث بهره می گیرد.
بر اساس مطالب این کتاب، تاکنون راه های متفاوتی از سوی اندیشمندان، فیلسوفان و عارفان ادیان مختلف برای شناخت انسان پیموده شده و مکاتب متعددی در این حوزه پدید آمده اند. در این میان، کتاب «انسانشناسی اسلامی» بر آن است به دلیل استناد به معارف کلیدی انسان، راه و روشی بدیل در عرصه انسانشناسی ارایه دهد.
این کتاب در 9 فصل تنظیم و نگاشته شده است. فصل نخست به کلیاتی درباره مفهوم و ضرورت انسان شناسی اختصاص دارد و در فصل دوم، آفرینش انسان و عوالم وجودی او جای گرفته اند. فصل سوم و چهارم به ساحتهای وجودی انسان می پردازند و مسایلی نظیر جسم و روح، فطرت، عقل، شهوت و آزادی، علم و دانش، امیال، جبر و اختیار، سرنوشت و قضا و قدر و طبیعت انسان و خیر و شر بودن آن را عنوان می کنند.
بررسی فلسفه حیات انسان در فصل پنجم این کتاب جای دارد و فصل بعدی به کرامت و منزلت انسان و فصل هفتم به مباحث سعادت و کمال انسان می پردازد. رابطه انسان با خدای در فصل هشتم و رابطه انسان با جامعه و جهان هستی در فصل نهم عنوان شده اند.
