دکتر حسین کچوییان در این کتاب خود تلاش کرده است که به تبیین هویت سازان یا راویان اصلی نظریه های هویتی بپردازد. البته در این بررسی تنها به آنهایی استناد شده است که شاخصهٔ یک دوره گفتمانی بوده اند. هدف اصلی در این کتاب، بررسی مسئلهٔ هویت و گفتمان های هویتی ایران است. به عقیدهٔ کچویان، نه تنها تاریخ تطورات هویتی در ایران از آغاز پیوند وثیقی با تاریخ تطورات هویتی تجدد حکایت دارد، بلکه نتیجه و انجام آن نیز بار دیگر این بستگی و ارتباط را به بارزترین وجه بازنمایی می کند. در این بررسی، انواع گفتمان های هویتی ایران طی سه دوره تاریخی از آغاز پیدایی معضله هویت پیش از نهضت مشروطه تا عصر مابعد انقلابی، یعنی دوران پس از انقلاب اسلامی واکاوی و توصیف شده است.
کتاب از ۸ فصل تشکیل شده است:
فصل اول، پیامدهای تجدد: پیدایی معضله هویت.
فصل دوم، نظریه هویت از تجدد تا مابعد تجدد: از عام گرایی و جمع گرایی تا خاص گرایی و تکثرگرایی.
فصل سوم، مشکلهٔ هویت در شرق: معضله ای تمدنی یا نزاعی هویتی؟
فصل چهارم، ایران در چالش با تمدنی نو: پیدایی معضله هویت و نفی خود.
فصل پنجم، در جست و جوی خود: گفتمان هویتی بازگشت به خویش.
فصل ششم، تجدد خود یا بازخیزی ایران در هویت اسلامی اش: هویت انسانی و جهانی ایران.
فصل هفتم، عصر مابعد انقلاب: استقرار هویت متجددانه ایرانی و شکل گیری نزاع های هویتی با آن.
فصل پایانی، پایان تجدد یا مابعد تجدد: ضرورت انسانی-تمدنی بازگشت به هویت دینی.
