امام خمینی قدس سره و بیداری اسلامی

این کتاب برای آشنایی با اندیشه های سیاسی امام خمینی (ره)، ابتدا زمینه ها و بسترهای شکل گیری اندیشه ایشان را بیان می کند. از این رو، نویسنده در فصل نخست، به زندگی نامه علمی سیاسی ایشان پرداخته است و زندگی نامه امام(ره) از تولد تا مرجعیت، از مرجعیت تا تبعید، دوران تبعید، دوران رهبری و عروج را بررسی کرده است.
فصل دوم به بحث دین و سیاست می پردازد؛ پرسش محوری این فصل آن است که امام خمینی(ره) به عنوان اندیشمند دینی، چرا و چگونه پا به عرصه سیاست نهاد و بین این دو چه ارتباطی وجود دارد؟ امام خمینی(ره) به عنوان رهبر و ایدئولوگ انقلابی که در ایران شکل گرفت، در نخستین گام حرکت سیاسی خود، نارضایتی خود را ابتدا از دولت و سپس از سلطنت پهلوی اعلام کرد.
در فصل سوم، به این پرسش اساسی می پردازد که ایشان چه مشکلی با دستگاه حاکم داشت؟ و چرا همچون پاره ای از مخالفان، به انجام پاره ای اصلاحات راضی نشد و تنها گزینه پیش رو را انقلاب دانست؟ نویسنده در فصل چهارم، به جامعه آرمانی امام (ره) و نظام بدیلی که ایشان به جای سلطنت معرفی می کنند، می پردازد و دلایل مشروعیت چنین نظامی را از نگاه ایشان بررسی می کند. در فصل پنجم، به جغرافیای انقلاب یعنی امام (ره) و نهضت جهانی اسلام می پردازد؛ پرسش محوری فصل این است که آیا انقلاب ایران، محدود به این کشور است یا گستره انقلاب بیش از جغرافیای ایران است؟ حد و مرز آن تا کجاست؟ در هر صورت، گستره آن را چگونه می توان تعیین کرد؟ صدور انقلاب و بازتاب های بین المللی انقلاب اسلامی ایران از دیگر بخش های این فصل هستند.
بر اساس مطالب کتاب، «حقیقت این است که از نظر دوستان و دشمنان این انقلاب، امام خمینی(ره) هنوز هم زنده است؛ قلب او همچنان در سینه مستضعفان و مظلومان عالم می تپد و عشق به او که عشق به همه خوبی هاست، همچنان دل ها را گرم و پرشور نگه داشته است. امام خمینی(ره) در میان هیاهوی نظام های سرمایه داری و کمونیستی، در همسایگی شوروی و در جزیره ثبات آمریکا، با اعتقاد عمیق به اسلام، نهضتی بزرگ به راه انداخت. این قیام نه بر ضد شاه ایران ـ که او بسیار کوچک تر از آن بود که هدف نهایی این مبارزه باشد ـ بلکه قیامی علیه استعمار و استبداد در سرتاسر عالم بود. این قیام، مرز و جغرافیا نمی شناخت؛ او خود را شریک غم همه مظلومان عالم می دانست. اما پیروزی انقلاب اسلامی، پایان ماجرا نبود. پیام این انقلاب، بیش از پیروزی بر رژیم دست نشانده آمریکا بود؛ در حالی که آمریکایی ها تنها به از دست دادن منافع خود در خاک ایران و منطقه می اندیشیدند و مقامات شوروی نیز تصویر روشنی از انقلاب نداشتند، فرانسه و ایتالیا خیلی زود بخشی از پیام انقلاب را دریافت کردند.»