اندیشه دینی و سکولاریسم در حوزه معرفت سیاسی و غرب شناسی (دهه های نخستین یکصد سال اخیر ایران)

با گذشت نزدیک به یک سده از نهضت مشروطیت ایران ـ علی‏رغم نگاشته‏ شدن نوشته‏ های بسیاری با صبغه تاریخی درباره آن و البته در یکی دو دهه اخیر با رویکرد اندیشه‏ ای ـ هنوز چنان که باید به صورت تطبیقی به دو گرایش اصلی موجِد و نظام‏ ساز مشروطه، یعنی اندیشه دینی و سکولاریسم پرداخته نشده است. اینکه خاستگاه و سابقه تاریخی هر یک، کدام بود؟ چه اشتراک و تقابل‏ هایی میان آن دو در عرصه مشروطه وجود داشت؟ کدام جریان، بیشترین تأثیر را در مردم داشته و علت آن چه بود؟ جریان مقابل از چه راهکارهایی در جهت نفوذ در افکار و عقاید افراد جامعه و جریان‏ سازی استفاده می‏کرد؟ آیا نمی‏توان حلقه وسطی بین دو گرایش مذکور در نظر گرفت؟ پاسخ دادن به این سؤال‏ها و پرسش‏های دیگری از این نوع، زمینه ‏ساز کشف برخی مجهول‏ های مشروطه‏ شناسی ـ به ویژه اندیشه آگاهی این جنبش ـ خواهد بود.
این کتاب در دو مرحله به گزارش و ارزیابی آن می پردازد که گامی مهم در این جهت به شمار می‏رود.