روان شناسی مدرن و حقیقت فراموش شده انسان

این کتاب با استناد به الگوهای گوناگون روانشناسی به ویژه روانشناسی مدرن، به نقد و بررسی نظریه های نوین این رشته در ابعاد گوناگون پرداخته است.

نویسنده این اثر معتقد است «روانشناسی مدرن» همان روانشناسی علمی» موردنظر پدیدآورندگان آن است که می توان آن را «روانشناسی اُمانیستی» نیز نامید. اگرچه از دل سلسله تکاپوها و سیر تطور آرای فلسفی پدیدآمده است، اما از هنگام پیدایی خود را به عنوان یکی از شعب علوم انسانی مدرن روش شناسی «علوم تجربی» مطرح کرد و کوشید با بهره گیری بیش از پیش از روش شناسی تجربی ـ حسی و آزمایشگاهی و نیز رویکردی کمّی انگارانه و آماری خود را در خانواده علوم تجربی یا علوم مدرن جای دهد.

کتاب حاضر از پنج فصل با عنوان های «بیان اجمالی بنیان های نظری، مفاهیم اصلی و شاکله وجودی روانشناسی مدرن»، «فرویدیسم و روانکاوی»، «ملاحظاتی درباره رفتارگرایی»، «درباره روانشناسی نیروی سوم» و «پیش به سوی روانشناسی معنوی» تشکیل شده است.

مباحث برخی از انتقادهای وارد بر فرویدیسم، نگاهی به بنیان های نظری روانشناسی مدرن، جوهر مشترک مدل های مختلف روان درمانی مدرن، بحران هویت ذاتی روانشناسی مدرن، فرویدیسم در یک نگاه و فطرت چیست و چه ویژگی هایی دارد، از موضوعات عنوان شده در این نوشتار محسوب می شوند.

از منابع مورد استناد نویسنده این نوشتار می توان به آثاری چون ناخوشایندی های فرهنگ، آسیب شناسی روانی، حکمت شرق و روان درمانی غرب، رسالت زیگموند فروید، بحران روانکاوی اثری از اریش فروم و کتاب تاریخ روانشناسی نوین اشاره کرد.